Wot? Not Fish

Aπό την ομάδα Bread & Circuses (Αγγλία)

Ως «μια παράσταση για την αγάπη… φτιαγμένη από αγάπη» («A show about love… made with love») συστήνει η βρετανική εφημερίδα Guardian το «Wot? Not Fish» που μας φέρνουν από την Αγγλία οι «Bread & Circuses».

Σκεφτείτε περίπου 55 χρόνια έγγαμου βίου αποτυπωμένα σε περισσότερα από 3.000… ερωτικά ραβασάκια. Από το καμάρι για τη γέννηση του πρώτου τους παιδιού, τα ερωτικά ακροβατικά μιας πλούσιας ερωτικής ζωής, και τον εγκλεισμό του έτερου αυτιστικού γιού τους και το θάνατό του, μέχρι τις βόμβες που έπεφταν στο Λονδίνο κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά και τη συζυγική γκρίνια επειδή η μεν ήθελε να αγοράσει γούνα και επειδή ο δε ήταν πάντα ασουλούπωτος.

Όλα ξεκίνησαν το 1926 όταν ο υποδηματοποιός Αμπ Σόλομονς ζωγράφισε ασυναίσθητα ένα σχέδιο στον καφέ φάκελο με το βδομαδιάτικο που έδινε στη γυναίκα του, Σέλι. Κατά τη διάρκεια του γάμου τους μέχρι το 1982, ο Αμπ εξέλιξε την τέχνη του, σχεδιάζοντας μια εικόνα στο φάκελο κάθε εβδομάδας για τη Σέλι. Αυτές οι εικόνες –εβδομαδιαία εικαστικά ντοκουμέντα αγάπης- καταγράφουν την οικογενειακή ζωή των Αμπ και Σέλι και τα σκαμπανεβάσματά της, με σπουδαίο πνεύμα και ζεστασιά και μια ευτυχή ειλικρίνεια. Από τις εικαστικές εμμονές του Αμπ είναι τα… πόδια της συζύγου του, αλλά και η συζυγική κρεβατοκάμαρα –πεδίο δράσης όπου εξελίσσονται πολλές σκηνές του «δράματος». Ενδιαφέρον έχει το γεγονός ότι ο Αμπ απεικονίζει τη Σέλι σχεδόν πάντα με κόκκινη μύτη, καθώς τη μέρα του γάμου της είχε κρυολογήσει και η μύτη της ήταν κόκκινη, γεγονός που υποδηλώνει ότι η εικόνα της μέσα του δεν άλλαξε ποτέ, ακόμα και όταν εκείνη μεγάλωσε και αργότερα όταν διεγνώσθη από καρκίνο.

Το σόλο του Ντάνι Μπρέβερμαν –υπογράφει και το κείμενο ο ίδιος, ενώ η αρχική σκηνοθεσία είναι του Νίκου Φιλίππου- αφηγείται την αστεία όσο και συγκινητική ιστορία του πως ανακύκλωσε τη χαμένη τέχνη του θείου του Αμπ. Το “Wot? No Fish!!” είναι μια εξαιρετική ιστορία για την αγάπη και την τέχνη. Ο Μπρέβερμαν καθισμένος πίσω από ένα τραπέζι ξεκινάει με την ανακάλυψη αυτού του θησαυρού και αφηγείται την ιστορία του ζευγαριού. Τοποθετεί τα σχέδια κάτω από μια κάμερα, ώστε να τα βλέπουμε σε μια μεγάλη οθόνη τοποθετημένη στην σκηνή.

Η παράσταση  μετά την επιτυχία που γνώρισε στο Φεστιβάλ Fringe του Εδιμβούργου το 2013 συνεχίζει να περιοδεύει ανά τον κόσμο (Battersea Arts Centre, the Boston ICA, Sydney Festival, Melbourne Malthouse και πρόσφατα το Southbank Centre). Σύμφωνα, μάλιστα με την κριτικό της εφημερίδας «The Guardian» Lyn Gardner’s συμπεριλαμβάνεται στα 10 καλύτερα σόου για το 2014, ενώ τιμήθηκε και με το βραβείο «Brian Way Playwriting Award».

Ελληνικοί υπέρτιτλοι.