Κατηγορία: Νέα

Ραντεβού το Φθινόπωρο του 2019… για μια ακόμη ανάσα στον πολιτισμό!

Ήταν σίγουρα μια ανάσα στον πολιτισμό. Από τις 29 Σεπτεμβρίου έως τις 21 Οκτωβρίου, τα 53^α Δημήτρια, έδωσαν στην πόλη εκείνον τον παλμό που της αρμόζει. Θέατρο, Μουσική, Χορός, Κινηματογράφος, Εικαστικά, Workshops, Ημερίδες, Εκθέσεις, Performances και ένα πρωτόγνωρο showcase μας θύμισαν πως οι τέχνες μπορούν να μας ενώσουν, να μας απαλύνουν κάθε δύσκολη πτυχή της καθημερινότητάς μας, να μας δείξουν πλευρές της Θεσσαλονίκης που δεν είχαμε ανακαλύψει, να μας γνωρίσουν ανθρώπους από την Ελλάδα και τον κόσμο που δεν θα είχαμε συναντήσει αλλιώς.

Τα 53^α Δημήτρια ήταν λοιπόν όλα όσα είδαμε, όλα όσα ακούσαμε και κυρίως όλα όσα μοιραστήκαμε!

Ήταν…

… οι λέξεις του Philippe Forget στο Ζέιτενλικ, οι εικόνες από το Ζωντανό Θέατρο του 1968, το εικαστικό σχόλιο του Μανώλη Μπαμπούση στο Αλατζά Ιμαρέτ, οι μαριονέτες στο θεατρικό «Dust» των Δανών, η φιγούρα του «Αρίστου» που σκηνοθέτησε ο Γιώργος Παπαγεωργίου, η υπέροχη εκκεντρικότητα του Φίλιππου Τσιτσόπουλου, η εγκατάσταση σύγχρονων εικαστικών για τα ζητήματα που αφορούν την Ευρώπη, «Το ημερολόγιο ενός τρελού» που μας ήρθε από την Ουγγαρία, η μουσική παράδοση της Μεσογείου μέσα από το δημιουργικό φίλτρο του Στέλιου Χατζηκαλέα, ο «Οιδίποδας» έτσι όπως τον σκηνοθέτησε ο Χρήστος Σουγάρης, η Frida Kahlo ειδωμένη από την ματτιά της Κατερίνας Δαμβόγλου, το εύθραυστο της ανθρώπινης φύσης από το δίδυμο Jukstapoz, η έκθεση-παρουσίαση της ζωής, της προσφοράς στην τέχνη και της στήριξης των καλλιτεχνών… ενός χαρισματικού, ξεχωριστού ανθρώπου, του Αλέξανδρου Ιόλα, στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και πως όλο αυτό αντικατοπτρίζεται στο σήμερα, οι σιωπές από το «Mute» του Γιώργου Αδαμαντιάδη, οι σκηνοθετικές υφάνσεις του Σάββα Στρούμπου… «Περιμένοντας τον Γκοντό», τα διδάγματα του Βασίλη Αμανατίδη για τον ερωτικό αποχωρισμό, το workshop και η Performace της Catherine Bay που γέμισαν την πόλη Χιονάτες, «Το δαχτυλίδι της μάνας» με γεύση από την ζωή του Κρυστάλλη, οι μελωδίες της Συμφωνικής Ορχήστρας του Δήμου Θεσσαλονίκης, οι μεταμορφώσεις του Ευριπίδη Λασκαρίδη στο «Relic», οι βιντεοσκοπημένες «Βάκχες» που μας έφερε η Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, η αλλιώτικη πισίνα της Αλεξάνδρας Κ*, το σαξόφωνο του Gilad Atzmon και το ούτι του Αλέκου Βρέτου, η προσφυγική συνθήκη χωρίς μελοδραματισμούς από το ΚΘΒΕ, η Ελευθερία Αρβανιτάκη με τους ΤΑΚΙΜ και την MOYSA επί σκηνής, η μοναξιά και ο έρωτας του Κοκτώ με πινελιά από τον Γιώργο Καύκα, οι γλάστρες της «Αναβλάστησης» από την ομάδα Eordaiart, η βρετανική παράσταση «Τα ζώα και τα παιδιά βγήκαν στους δρόμους», το υπερθέαμα της Karin Schafer «Iberia» από Αυστρία, το πιανίστικο πείσμα του Γιώργου Κοντραφούρη με σύγχρονες τάσεις, το αφιέρωμα στον Alfred Schnittke, η μαγεία της Μαρία Κάλλας φερμένη θεατρικά από την Γεωργία, τα ζωγραφικά έργα του Γιώργου Τούγια, η έκθεση «Η Πόλη μου: Η Ευρώπη», η υπεροχή του χορού των χεριών στο βελγικό «Cold Blood», το πλούσιο εικαστικό έργο του Κυριάκου Καμπαδάκη, τα σπουδαία σημεία από την ημερίδα για την Ευρώπη, τα ταγκό και τα βαλς από την Καμεράτα της Βιέννης, το σκοτεινό φόντο του βελγικού «Black Clouds» που έριξε την αυλαία.

Ήταν ακόμη…

… τα «Αθέατα όρια» του Πέτρου Ευσταθιάδη στην Casa Bianca, οι συνθέσεις γένους θηλυκού στην τριήμερη εκδήλωση «Γυναίκες που συνθέτουν στα Βαλκάνια», οι κραυγές των Συρίων καλλιτεχνών μέσα από την έκθεση «Stories Untold II», το «Kapani Project» που μας υποδέχθηκε και πάλι στην αγορά Καπάνι με μπόλικη τέχνη, το «7Ply Project» με την street κουλτούρα για σημαία, το «12^ο TiSFF» με ταινίες μικρού μήκους χωρίς ταμπού… από το παράλληλο πρόγραμμα.

Δήλωση Έλλης Χρυσίδου / Αντιδήμαρχος Πολιτισμού και Τεχνών Δήμου Θεσσαλονίκης

«Για μια ακόμη χρονιά, ολοκληρώθηκε το φεστιβάλ των Δημητρίων και μπορώ να πω με μεγάλη επιτυχία. Η όλη δουλειά των προηγούμενων χρόνων φάνηκε στην φετινή διοργάνωση. Μιλάμε για ένα φεστιβάλ με το δικό του αυξανόμενο κοινό, με σύγχρονο λόγο. Μιλάμε για ένα φεστιβάλ με ταυτότητα, αναγνωρίσιμο και ικανό να σταθεί σε διεθνές πλέον επίπεδο. Πολλά ακόμη πρέπει να γίνουν στο πλαίσιο της διοργάνωσης, αλλά και ως προς την εξωστρέφεια του θεσμού. Ωστόσο, μπορούμε να νιώθουμε ικανοποιημένοι γιατί καταφέραμε με απίστευτη δουλειά να διοργανώσουμε ένα φεστιβάλ ικανό να ανταγωνιστεί άλλα γνωστά διεθνή φεστιβάλ»

Ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης και η Aντιδήμαρχος Πολιτισμού & Τεχνών Έλλη Χρυσίδου σας προσκαλούν την Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2018, στις 20:00 στον Πολυχώρο Πολιτισμού της πρώην Σχολής Τεχνών και Επαγγελμάτων Χαμιδιέ – Ισλαχανέ στα εγκαίνια της έκθεσης CABADAKIS: Honoris causa σε επιμέλεια Αλέξανδρου Καμπαδάκη, Γιλόντας Παπανικολάου.

Διάρκεια έκθεσης: 19.10 – 30.12
Ώρες λειτουργίας: 09.00 – 14.00 Δευτέρα έως Παρασκευή Σάββατο – Κυριακή κλειστά

Σε συνεργασία με την Υπηρεσία Νεώτερων Μνημείων & Τεχνικών έργων του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού.

Απόψε στις 19.00 θα απολαύσουμε στην Πλατεία Αριστοτέλους την performance “Snow white” της Γαλλίδας Catherine Baÿ. Μέχρι τις 22.00 θα μυηθούμε σε κάτι εντελώς διαφορετικό και θα γοητευτούμε από την γλώσσα του σώματος. Η Catherine Baÿ αναπτύσσει εντυπωσιακές performances με βάση την αναπαράσταση ενός θέματος ή ενός αντικειμένου που ο καθένας είναι σε θέση να ταυτιστεί. Παρατηρεί σχολαστικά τους κοινωνικούς κώδικες που σχετίζονται με αυτά τα στοιχεία προκειμένου να τους χειριστεί και να τους υπονομεύσει  με απροσδόκητους τρόπους. H performance είναι βασισμένη στο project «Blanche Neige» της Catherine Baÿ, με ειδική χορογραφία σε πρώτη παρουσίαση για τα Δημήτρια και σε συνεργασία με το Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης.

Τι λέει η Catherine Baÿ για την Θεσσαλονίκη, την performance της στα 53^α Δημήτρια και τους καλλιτέχνες!
«Δεν είχα έρθει ποτέ στην Ελλάδα. Για μένα η Ελλάδα είναι ο τουρισμός, οι καλοκαιρινές διακοπές, τα ακριβά σπίτια που μπορούν να αντέξουν μόνο οι Παριζιάνοι. Στο βάθος, όλα κλισέ και προκαταλήψεις! Πριν από 2 χρόνια με προσκάλεσαν να δημιουργήσω μια περφόρμανς για το φεστιβάλ. Μου άρεσε πραγματικά η Θεσσαλονίκη, γιατί βγαίνει από τα κλισέ της Ελλάδας. Μου αρέσει ο αστικός ιστός αυτής της πόλης που, παρά την μερική ακαμψία του (έχει εν μέρει ανακατασκευαστεί από έναν Γάλλο), παραμένει πολύ ζωντανή, σαν η ενέργεια των Ελλήνων να εισχώρησε ανάμεσα στα στενά κενά που υπάρχουν μεταξύ των κτιρίων. Αν υποθέσουμε ότι η πόλη συμβολίζει την ολοκλήρωση… τι θα συμβεί αν κλείσει τα σύνορά της, εμποδίζοντας οποιαδήποτε ανταλλαγή, οποιαδήποτε κυκλοφορία ιδεών, γνώσεων και ανθρώπων; Αυτό είναι το ερώτημα που είναι πρόθεσή μου να φέρω στο προσκήνιο με την performance. Εμείς οι καλλιτέχνες είμαστε de facto μετανάστες. Φέρνουμε μια στροφή, μια νέα ματιά, μια ποίηση που επιτρέπει στην ανθρωπότητα να μείνει ζωντανή. Είμαστε το βασικό στοιχείο για να παραμείνει ζωντανός αυτός ο κόσμος».

Info:
Performance “Snow white”
Πέμπτη 11 Οκτωβρίου
Πλατεία Αριστοτέλους
19.00-22.00

Συντελεστές
Ερμηνεία: Catherine Baÿ
Κοστούμια: Roel Stassart
Ήχος: Ludovic Germain
Επιμέλεια: Αφροδίτη Οικονομίδου

Eυχαριστίες: Brownstone Foundation, Samantha Barroero, Γαλλικό Ινστιτούτο, Κέντρο Πολιτισμού, Δήμητρα Κορωναίου, συμμετέχοντες του workshop