4.48 Ψύχωση

Σαρα Κέιν / Θέατρο Δωματiου – Άντζελα Μπρούσκου

Εγώ έριξα αέρια στους Εβραίους, εγώ σκότωσα τους Κούρδους, εγώ βομβάρδισα τους Άραβες…

Τέσσερις γυναίκες. Τρεις ηθοποιοί και μια μουσικός. Μια κάμερα που διεισδύει σ’ έναν κατακερματισμένο κόσμο. Ένας παραληρηματικός μονόλογος. Ένα έργο «αποχαιρετιστήριο σημείωμα». Ένα σκοτεινό μεταδραματικό ποίημα. Μια συγγραφέας που διεκδικεί με πέντε κείμενα μια θέση δίπλα στους κλασσικούς.  Η Άντζελα Μπρούσκου και το Θέατρο Δωματίου επιστρέφουν στη Σάρα Κέην εφτά χρόνια μετά το “Blasted” και ξαναμπαίνουν στην περιπέτεια της εξερεύνησης ενός ευφυούς, ταλαιπωρημένου νου σε πλήρη, ακραία διαύγεια.

«Οk, let’s do it, ας μπούμε στα φάρμακα, ας κάνουμε τη χημική λοβοτομή, ας διακόψουμε τις ανώτερες λειτουργίες του εγκεφάλου μου και –ποιος ξέρει, γαμώτο–, ίσως τότε γίνω λίγο πιο ικανή να ζήσω».   Στις 20 Φεβρουαρίου 1999, η Σάρα Κέιν βρέθηκε νεκρή. κρεμασμένη από τα κορδόνια των παπουτσιών της σε μια τουαλέτα στο London’s King’s College Hospital. Έπασχε από κατάθλιψη. Λίγο πριν είχε ολοκληρώσει το τελευταίο της έργο. Το «4.48 Ψύχωση» είναι η μετουσίωση της προσωπικής της περιπέτειας σε Τέχνη.

Ένα κληροδότημα, όπου η Κέιν καταθέτει γυμνό τον ίδιο της τον εαυτό ως «πάσχον σώμα». Η αγριότητα, η βία, η ασθένεια, η κανονικότητα, οι ενοχές, τα ανείπωτα του κόσμου  αλληλοσπαράσσονται σ’ αυτό το σώμα που δεν καταδέχεται κανένα έλεος για τον εαυτό του, ούτε για τον θεατή. Αντιθέτως, το θέατρο της Κέιν απαιτεί από τον θεατή το ίδιο ακριβώς που του προσφέρει, υψηλή ευαισθησία και μεγάλη γενναιότητα. Είναι ένα θέατρο-σημαία του «in yer face theatre», της ιδιαιτέρως επιδραστικής τάσης που γεννήθηκε στη Βρετανία στα μέσα της δεκαετίας του ’90.

Θέατρο στα μούτρα σας, θέατρο «τρομαγμένο και τρομερό», όπως έγραψε ο Πίντερ.

Καθόλου τυχαία η επιλογή του συγκεκριμένου έργου από το Θέατρο Δωματίου για να γιορτάσει τη συμπλήρωση 20 χρόνων από την ίδρυσή του. Εξαρχής ο στόχος της ομάδας,  που δημιουργήθηκε το 1993 από την Άντζελα Μπρούσκου και την Παρθενόπη Μπουζούρη,  ήταν  παραστάσεις που «θα συνδέουν το θέατρο με την ακραία πραγματικότητα που βιώνουμε καθημερινά». Παραστάσεις που θα  μετατρέπονται  «σε πεδίο σύγκρουσης, ανοιχτού διαλόγου και σκέψης ανάμεσα σε ηθοποιούς και κοινό, καθώς η τέχνη τοποθετείται στο κέντρο μίας βίαιης επικαιρότητας». Τόσο ο σκηνικός κώδικας που έχει καλλιεργήσει η ομάδα μέσα από την εργαστηριακή της δουλειά, όσο και η επιλογή των κειμένων από τον «Μισάνθρωπο» του Μολιέρου το 1994, μέχρι την Κέιν σήμερα, με ενδιάμεσους σταθμούς κείμενα από την κλασική δραματουργία (Αγαμέμνων, Κλυταιμνήστρα, Ηλέκτρα, Τίτος Ανδρόνικος), αλλά και σύγχρονα, όπως αυτά της Μαργαρίτας Καραπάνου, δείχνουν ότι η ομάδα παραμένει συνεπείς στους αρχικούς της στόχους.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Σκηνοθεσία-μετάφραση-κάμερα-σχεδιασμός χώρου: Άντζελα Μπρούσκου
Μουσική – Σχεδιασμός ήχου: Nalyssa Green
Παίζουν:  Άντζελα Μπρούσκου, Παρθενόπη Μπουζούρη , Κωνσταντίνα Αγγελοπούλου , Nalyssa Green