Μιράντα

Βασισμένο στην «Τρικυμία» του Σέξπιρ.

Κάπως σαν παραμύθι για ενήλικες με τη δίψα για εξουσία και την κατάκτηση της, μοιάζει η παράσταση «Μιράντα», που ανεβαίνει σε σκηνοθεσία του Όσκαρας Κορσουνόβας. Ο εφευρετικός Λιθουανός σκηνοθέτης κερδίζει το στοίχημα μετατρέποντας το σεξπιρικό υστερόγραφο -η παράσταση βασίζεται στην «Τρικυμία» του Σέξπιρ- σε μια γοητευτική θεατρική πραγματεία για τη φύσης της εξουσίας. Η νέα αυτή ανάγνωση του έργου, που κοινό και κριτικοί χαρακτήρισαν ως «παράσταση ζωής», μας επιτρέπει να δούμε τα μυθωδώς διαδραματιζόμενα πάνω στο νησί του Πρόσπερου ως μια «επανάληψη της ιστορίας του κόσμου» – και μάλιστα από τη φαρσική της πλευρά.

Η «Τρικυμία» θεωρείται το τελευταίο έργο του Σέξπιρ και έχει ειπωθεί πως συνιστά την ποιητική διαθήκη, τον αποχαιρετισμό στο θέατρο, τη φιλοσοφική και καλλιτεχνική αυτοβιογραφία του συγγραφέα. Κεντρικός ήρωας, ο Δούκας του Μιλάνου Πρόσπερο, που χάνει τον θρόνο του όταν ο αδερφός του Αντόνιο σφετερίζεται την εξουσία του και εγκαταλείπει τον Πρόσπερο και την κόρη του Μιράντα στ’ ανοιχτά της θάλασσας για να πνιγούν, αλλά καταλήγουν σε ένα ερημονήσι.

Η «Μιράντα» που παρουσιάζει το Θέατρο Πορεία μας ταξιδεύει λίγο πριν το τέλος της δικτατορίας των Συνταγματαρχών, όταν ένας πατέρας ζει αποκλεισμένος, «εξόριστος» στο ίδιο του το διαμέρισμά, συντροφιά με την κόρη του. Η «Τρικυμία» του Σέξπιρ είναι για κείνους μια ψυχαγωγία, μια διασκέδαση, μια συνήθεια, ταυτόχρονα, όμως, γίνεται μια εξομολόγηση, μια τυραννία και τελικά μια λύτρωση. Ο Πρόσπερος-πατέρας χαλιναγωγεί την εξωτερική τρικυμία, όμως δεν αποφεύγει το ναυάγιο εντός του. Η κόρη-Μιράντα απελευθερώνεται, νικά την καθήλωση, χορεύει το θάνατο του κύκνου.

Ο Λιθουανός σκηνοθέτης Όσκαρας Κορσουνόβας αντλεί και από την προσωπική του εμπειρία ως «υπηκόου» της Σοβιετικής Ένωσης και «χρησιμοποιεί» την «Τρικυμία» του Σέξπιρ για να μιλήσει για την μανιώδη επιθυμία για εξουσία. Σε μια εποχή απολυταρχίας, ένα διαμέρισμα γίνεται η όαση, όπου συντηρείται η πνευματική αντίσταση κατά του καθεστώτος, κατά της εξουσίας –εξαιρετικό το σκηνικό με μια βιβλιοθήκη «απλωμένη» στους τοίχους του διαμερίσματος και ξέχειλη από βιβλία που παραπέμπει άμεσα στην ελευθερία του πνεύματος. Ο ίδιος ο σκηνοθέτης εξηγεί: «Στο έργο αυτό ως επί το πλείστον με ενδιαφέρει η Μιράντα», και συμπληρώνει: «Έχει θεωρηθεί κυρίως ως μια αφελής πριγκίπισσα, όμως είναι δημιούργημα του Πρόσπερου, είναι η ψυχή του Πρόπερου. Τελικά, οι δημιουργοί χρησιμοποιούσαν την εξορία στα ερημονήσια προκειμένου να «αναθρέψουν» τις δικές τους Μιράντες».

Για όλους τους παραπάνω λόγους, αλλά και για πολλούς άλλους η «Μιράντα», που αναφέρεται σε ανθρώπους εγκλωβισμένους και καταδικασμένους να ζουν την κάθε μέρα τους, γίνεται «Τρικυμία» ικανή να παρασύρει το θεατή.

Ταυτότητα της παράστασης
Μετάφραση:Νίκος Χατζόπουλος
Διασκευή – Σκηνοθεσία:Oskaras Korsunovas
Ερμηνεύουν: Λαέρτης Μαλκότσης, Ιωάννα Παππά
Σκηνικά – Κοστούμια:Dainius Liskevicius
Μουσική:Antanas Jasenka
Φωτισμοί:Αλέκος Αναστασίου
Δραματολόγος παράστασης: Έρι Κύργια
Βοηθός σκηνογράφου: Τίνα Τζόκα
Βοηθός σκηνοθέτη: Ελένη Μιχαηλίδου

Ώρα έναρξης 21:00