Και θα σφάξουμε το κουνέλι. Η ζωή είναι ωραία. Η ζωή είναι καλή. Θα σφάξουμε το κουνέλι.

Performance των Σοφίας Κορώνη και Αγγελικής Παπαθεμελή

Θα έδινα όλα τα πλούτη που τα χρόνια έχουν συσσωρεύσει
Το αργό αποτέλεσμα της φθοράς της Ζωής
Για να είμαι μια φορά ακόμη μικρό παιδί
Μια λαμπρή καλοκαιρινή ημέρα
(L. Carroll)

Να ζήσουμε με ζαβολιές. Δεν βρίσκω άλλη λέξη. Ζαβολιές.
(R. Barthes)

Μια κρίσιμη νύχτα ή μια νύχτα σαν όλες τις άλλες, ένα όνειρο ή ένα ξύπνημα.

Η Πτώση σ’ έναν άναρχο, επικίνδυνο και συναρπαστικό κόσμο, όπου η συνοχή του ατόμου διαλύεται σε κάθε παφλασμό των κυμάτων κι ο Χρόνος κινείται καταπώς του αρέσει, όπου βασιλεύουν η επανάσταση στη λογική και η αναζήτηση της ανέφικτης ελευθερίας, όπου η ύπαρξη αναγνωρίζεται μόνο μέσα στον καθρέφτη του βλέμματος των Άλλων και ο έρωτας γίνεται η γλώσσα που πλάθει την αλήθεια των πραγμάτων.

Η Αγγελική Παπαθεμελή και η Σοφία Κορώνη, με αφετηρία την αναρώτηση «Περί αλήθειας και ψεύδους υπό εξωηθική έννοια» του Φ. Νίτσε, ταξιδεύουν μέσα απ’ τ’ αφρισμένα «Κύματα» της Β. Γουλφ και ακολουθούν την Αλίκη του Λ. Κάρολ «Μέσα από τον Καθρέφτη», προς μια «Χώρα των Θαυμάτων» όπου οτιδήποτε μπορεί να συμβεί.

Οι δυο τους ενσαρκώνουν από κοινού μια σύγχρονη Αλίκη και στήνουν ένα ενήλικο παιχνίδι ψηλαφώντας τα όρια της πολλαπλής πραγματικότητας και του ονείρου.

Σε μια πορεία αναζήτησης της Αλίκης για την Αλίκη, με μοναδικό σύντροφο και συνομιλητή τον κατακερματισμένο εαυτό, εισχωρούν στο σύμπαν της Βιρτζίνια Γουλφ όπου η βιωμένη εμπειρία αναπαράγεται στη μόνη έγκυρη πραγματικότητά της: στη συνειδησιακή ροή της, και γίνεται πλέον ποίηση της ζωής.

Η Σοφία Κορώνη και η Αγγελική Παπαθεμελή ενώνουν την πολύχρονη θεατρική εμπειρία τους με την πρωτότυπη μουσική του Θάνου Ανεστόπουλου από τα Διάφανα Κρίνα και υπό την κινησιολογική κατεύθυνση της Αγγελικής Στελλάτου, συνθέτουν μια παράσταση που με ένα κλικ εκτός κανονικότητας -ή αλλιώς με ένα κλικ εντός μας- μας συνοδεύει στο λαβύρινθο του Εγώ, σε μια γοητευτική περιπλάνηση.

Ένα κυνήγι θησαυρού για έναν κόσμο που αποκτά νόημα χάνοντάς το, για μια ταυτότητα που αποκαλύπτεται μόνον αφού την εκδυθείς, για μια νικητήρια θέση μαζί με τους άλλους, μέσα στο παζλ του αχανούς σύμπαντος, μέσα στα όρια του χρόνου που μας αναλογεί, κάτω απ’ το ανελέητο τικ τακ του ρολογιού.

Η παράσταση παρουσιάστηκε στην κεντρική σκηνή του Bios TESLA, τον χειμώνα 2016.

«Η Αγγελική Παπαθεμελή και η Σοφία Κορώνη μιλούν εμπιστευτικά για την απώλεια (της παιδικότητας και του καθαρού βλέμματος, του έρωτα, της νιότης, της μνήμης, αγαπημένων προσώπων) με τρόπο ρευστό, αποσπασματικό, ενίοτε παιγνιώδη. Και βαθιά συγκινητικό. Η παράσταση έχει πολύτιμη ψυχοθεραπευτική δύναμη. Προφανώς, και λόγω δομής και υλικών, δεν απευθύνεται στους θεατές ως κοινό, ως σύνολο ομοίων, αλλά σε καθέναν ξεχωριστά». (Lifo, Μ. Καλτάκη)

Ταυτότητα της παράστασης
Κείμενα: Lewis Carroll, Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων, Μέσα απ’ τον Καθρέφτη, Virginia Woοlf, Τα Κύματα (στη μετάφραση του Άρη Μπερλή)
Σύνθεση κειμένου /Σκηνοθεσία /Ερμηνεία: Σοφία Κορώνη/ ομάδα Horses in my Dreams, Αγγελική Παπαθεμελή
Κίνηση: Αγγελική Στελλάτου
Μουσική: Θάνος Ανεστόπουλος (Διάφανα Κρίνα)
Σκηνογραφία / Eνδυματολογία: Γιώργος Λυντζέρης
Φωτισμοί: Γιάννης Δρακουλαράκος
Βοηθοί σκηνοθέτη: Νικολίτσα Ντρίζη, Ζωή Λιανοστάθη
Ηχητικό περιβάλλον: Άννα Παπαϊωάννου
Φωτογραφίες: Βασίλης Γεροντάκος
Video trailer: Γιώργος Ευθυμίου

Η παράσταση είναι μια συμπαραγωγή των: Σοφία Κορώνη, Αγγελική Παπαθεμελή, Bios.

Στο κείμενο της παράστασης περιλαμβάνονται στίχοι από “Το Ερωτικό Τραγούδι του Τζ. Άλφρεντ Προύφροκ” του T. S. Elliot, στη μετάφραση του Σπύρου Καρέλα.